დაკავების როგორც საპროცესო იძულების ღონისძიების საკანონმდებლო რეგლამენტაცია და პრაქტიკულ-სამართლებრივი ასპექტები

Abstract

თემის აქტუალობა. პირის დაკავება სახელწიფო ხელისუფლების მხრიდან უნდა განხორციელდეს მხოლოდ როგორც ultima ratio. შესაბამისად, თემა აქტუალურია იმდენად, რამდენადაც იგი პირდაპირ უკავშირდება ადამიანის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან ღირებულებას - მის თავისუფლებას. პიროვნება ძალიან მგრძნობიარედ რეაგირებს ყველა იმ საკითხზე, რომელიც რაღაც დოზით მაინც საფრთხეს უქმნის მის უმნიშვნელოვანეს მონაპოვარს - საკუთარ თავისუფლებას. პირის დაკავება კი სწორედ ამ საფრთხეების რეალიზების წინაპირობაა. შესაბამისად, სახელმწიფო და თითოეული სამართალდამცავი (დაკავების უფლებამოსილებით აღჭურვილი პირი) ადამიანის დაკავების დროს განსჭვალული უნდა იყოს კანონის უზენაესობის გრძნობით და ყოველგვარი თვითნებობა თავშივე უნდა იქნას აღკვეთილი. მხედველობაშია მისაღები ის გარემოება, რომ დაკავების მომენტში, უფლებებით და ვალდებულებებით აღიჭურვება როგორც სახელმწიფო ორგანოს წარმომადგენელი, ასევე, დაკავებული. ყოველივე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, მიზანშეწონილად ჩავთვალეთ, წინამდებარე ნაშრომი სწორედაც, რომ საკანონმდებლო რეგლამენტაციის და პრაქტიკულ - სამართლებრივ ასპექტში ყოფილიყო განხილული. კვლევის მიზანი და ამოცანები. კვლევის მიზანია საკანონმდებლო რეგლამენტაციის პრაქტიკასთან შესაბამისობის დადგენა. აღნიშნული მიზნის მისაღწევად, განხილული იქნება როგორც ადგილობრივი, ასევე, საერთაშორისო საკონონმდებლო ბაზები, პრაქტიკაში დამკვიდრებული შეხედულებები/მიდგომები და მათი ურთიერთკავშირი. გაანალიზებული იქნება შესაბამისი სამეცნიერო ლიტერატურა, საერთო სასამართლოების პრაქტიკა და დაკავების სტატისტიკა. კვლევის მეთოდები. ნაშრომში გამოყენებული იქნა შედარებით-სამართლებრივი, ფორმალურ-დოგმატური, იურიდიულ-განმარტებითი და ტელეოლოგიური კვლევის მეთოდები. ნაშრომი მოიცავს როგორც საერთო სასამართლოების, ასევე, საერთაშორისო სასამართლოების გადაწყვეტილებებს, რაც პრაქტიკულ ჭრილში მნიშნვნელოვანი ანალიზების გაკეთების შესაძლებლობას მოგვცემს.