ინდივიდუალური თავისებურებებიდან პოსტტრავმულ ზრდამდე: რუმინაციის გამაშუალებელი როლი მოზარდებთან

Abstract

The aim of the study is to examine relationship between post-traumaticc growth and individual differences, specifically emotional intelligence and character strengths, and mediating effect of rumination on this relationship in children and adolescents whose parent has been emigrated abroad. The study involved 171 adolescents aged 12-18 whose one or both parents has been emigrated from the country. We consider parent emigration as potentially traumatic event for the adolescents. To measure the posttraumatic growth, we used Georgian version of Posttraumatic growth scale for children and adolescents (PTGI-C; Cryder, Kilmer, Tedeschi & Calhoun, 2006; Georgian version by Panjikidze & Martskvishvili, 2015); for “Big Five” personality traits we used Ten item of Personality Measurre, TIPI (Gosling, Rentfrow, & Swann, 2003); we measured rumination with Ruminative Response Scale, RRS (Nolen-Hoeksema,1991); for character strengths we used Global Assessment of Character Strengths- 24 (GACS-24,McGrath, 2017); and Emotional Intelligence has been examined with Trait Emotional Intelligence Questionnaire (TEQue-AF, TEIQUe_AF; Petrides, 2009; Georgian version by: Martskvishvili et all, 2013). The research showed that EI, character strengths and posttraumatic growth are positively associated. From personality traits, Extraversion, Conscientiousness and Agreeableness indicated to have positive correlation with posttraumatic growth, while Neuroticism is negatively correlated. Relationship between EI and posttraumatic growth is partially mediated by brooding and reflection. the theoretical value of the research is its findings about the role of character strengths in post -traumatic growths. Also studying the mediating effect of rumination on relationship between individual differences and post traumatic growth in adolescents

კვლევითი ნაშრომის მიზანია ინდივიდუალური თავისებურებების, კერძოდ, პიროვნული ნიშნების, ემოციური ინტელექტის და ხასიათის სიმტკიცეების მიმართების კვლევა პოსტტრავმულ ზრდასთან და ამ კავშირში რუმინაციის მედიაციური ეფექტის შესწავლა, ისეთი ბავშვებისა და მოზარდების მაგალითზე, რომლის ერთი ან ორივე მშობელი ემიგრირებულია საზღვარგარეთ. კვლევაში სულ მონაწილეობდა 171 მოზარდი. კვლევაში პოსტტრავმული ზრდის საკვლევად გამოვიყენეთ პოსტტრავმული ზრდის კითხვარი მოზარდებისათვის (ქართული ვერსია: Panjikidze & Martskvishvili, 2015), დიდი ხუთეულის მახასიათებლების შესაფასებლად გამოვიყენეთ პიროვნების შესაფასებელი ათდებულებიანი კითხვარი, რუმინაციის შესაფასებლად გამოვიყენეთ რუმინაციის საკვლევი კითხვარი, ხასიათის სიმტკიცეების შესაფასებლად გამოვიყენეთ ხასიათის სიმტკიცეების საზომი კითხვარი - ხასიათის სიმტკიცეების გლობალური შეფასება (Global Assessment of Character Strengths- 24; GACS-24), ემოციური ინტელექტის შესაფასებლად გამოვიყენეთ ემოციური ინტელექტის, როგორც პიროვნული ნიშნის საკვლევი კითხვარის მოზარდების ვერსია (ქართული ვერსია: Martskvishvili et all, 2013). კვლევის შედეგების მიხედვით აღმოჩნდა, რომ ემოციურ ინტელექტს, ხასიათის სიმტკიცეებსა და პოსტტრავმულ ზრდას შორის არის დადებითი კავშირი. დიდი ხუთეულის მახასიათებლებიდან ექსტრავერსიას, კეთილსინდისიერებას, თანხმობისადმი მზაობასა და პოსტტრავმულ ზრდას შორის არის დადებითი კავშირი, ხოლო ნეიროტიციზმსა და პოსტტრავმულ ზრდას შორის - უარყოფითი. აკვიატებულ და რეფლექსურ რუმინაციას აქვს ნაწილობრივი მედიაციური ეფექტი ემოციურ ინტელექტსა და პოსტტრავმულ ზრდას შორის არსებულ კავშირზე. კვლევის თეორიული ღირებულებაა ხასიათის სიმტკიცეების მნიშნელოვანი როლის აღმოჩენა პოსტტრავმულ ზრდაში. ასევე, ინდივიდუალურ თავისებურებებსა და პოსტტრავმულ ზრდაში რუმინაციის მედიაციური ეფექტის შესწავლა მოზარდების მაგალითზე.