ნიკო ნიკოლაძის სარედაქტორო მოღვაწეობა

Abstract

Niko Nikoladze was one of the outstanding figures of the second half of the 19th century. He has received deep and substantial education; lived and led public work in Russia and Europe during years. In spite of his age, he was best prepared for public activities. Niko Nikoladze was pretty sure that press and periodicals were powerful weapons in the hands of intelligentsia. That’s why, he had spent the most part of his living life to cooperate with the magazines and newspapers and greatly contributed to the development of the Georgian journalism, on one hand, and widen the mental horizon of the Georgian society, on the other. Plenty of monographs and researches were written about Niko Nikoladze, but the topic of the texts’ type, he was publishing in “Droeba” and “Krebuli”, criterions he used while choosing the material to be published, and the authors or genres he preferred and its reason, had never been the subject of research. Present Master’s work is dedicated to the editorial work of Niko Nikoladze. While observing the newspaper “Droeba” and magazine “Krebuli”, we tried to shape Niko Nikoladze’s editorial politics; bring out his priorities and permanent personnel. Also we tried to concentrate your attention on the challenges Niko Nikoladze had as an editor-in-chief and which strategies he chose to settle different problems.

ნიკო ნიკოლაძე XIX საუკუნის მეორე ნახევრის ერთ-ერთი ყველაზე თვალსაჩინო მოღვაწე იყო. მან ღრმა და საფუძვლიანი განათლება მიიღო, წლების მანძილზე ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა რუსეთსა და ევროპაში. ასაკის მიუხედავად, ის საუკეთესოდ იყო მომზადებული საზოგადო მოღვაწეობისათვის. ნიკო ნიკოლაძემ შესანიშნავად იცოდა, რა მძლავრი ირაღი იყო ინტელიგენციის ხელში პრესა და პერიოდული გამოცემები, ამიტომ თავისი შეგნებული ცხოვრების დიდი ნაწილი სწორედ ჟურნალ-გაზეთებთან თანამშრომლობას მოახმარა, რითაც უდიდესი წვლილი შეიტანა, ერთი მხრივ, ქართული ჟურნალისტიკის განვითარებაში, მეორე მხრივ კი - ქართული საზოგადოების გონებრივი თვალსაწიერის გაფართოების საქმეში. ნიკო ნიკოლაძის შესახებ არაერთი მონოგრაფია თუ გამოკვლევაა დაწერილი, თუმცა ცალკე კვლევის საგნად არავის უქცევია, თუ რა ტიპის მხატვრულ ტექსტებს ბეჭდავდა იგი „დროებასა“ და „კრებულში“; რა კრიტერიუმებით ხელმძღვანელობდა გამოსაქვეყნებელი მასალის შერჩევისას, რომელ ავტორებსა თუ ჟანრებს ანიჭებდა უპირატესობას და რატომ. წინამდებარე სამაგისტრო ნაშრომი ეძღვნება ნიკო ნიკოლაძის სარედაქტორო მოღვაწეობას. გაზეთ „დროებასა“ და ჟურნალ „კრებულზე“ დაკვირვებით შევეცადეთ გამოგვეკვეთა ნიკო ნიკოლაძის სარედაქციო პოლიტიკა; გამოგვევლინა მისი პრიორიტეტები, მუდმივი თანამშრომლები; ასევე, გვსურდა დაკვირვებოდით, თუ რა გამოწვევების წინაშე დგებოდა ის, როგორც რედაქტორი და რა სტრატეგიას ირჩევდა პრობლემების მოსაგვარებლად.