ახალგაზრდების დამოკიდებულებისა და აღქმის კვლევა ოჯახში ბავშვთა მიმართ ძალადობაზე

Abstract

Violence against children in the family is very actually in Georgia. There are different forms of violence. In order to eradicate violence against children, the Government of Georgia issued an order in 2010 for the purpose of child protection and referral, but more efforts are needed to change the tolerant attitude towards violence. The aim of the research was to study the level of awareness and knowledge of young people about violence against children in the family. The following tasks have been set up to reach the aim: 1. What information do you have about forms of violence. 2. What do you think about violence against children in the family? etc. In the framework of the research, the triangulation was used and it was conducted according to the four research methods: Qualitative research, quantitative research, discourse analysis and expert survey. Objects of the research were young people aged 14 to 29, according to the Georgian legislation and also experts and members of one of the active members of the social network. About 230 respondents took part in quantitative research, 30 individuals were interviewed in qualitative research, and as for the experts, three of them were surveyed. The research is as probabilistic (quantitative research, discourse analysis) as well as non-counterfeit (qualitative research, survey of experts). The research revealed that young people have a negative attitude towards violence, although they have more information about physical and sexual abuse than other types of violence. Consequently, these forms of violence perceive the most seriously. It should be noted that they have difficulty recognizing psychological violence and in many cases they do not perceive this form as violence against children. The research revealed that their civil and moral responsibility for other members of society is low, because they think, that the responses about issues of violence against to children in the family, should affect any other person or agency, even if they have this information themselves. As a result of research analysis, as well as information received in the survey of experts and various literature, it has been established that additional measures should be taken to raise public awareness. All this may be expressed as active media campaigns, as well as education and training courses for both children and adults.

ოჯახში ბავშვთა მიმართ ძალადობა ძალიან აქტუალურია საქართველოში. გავრეცელებულია ძალადობის სხვადასხვა ფორმები. ბავშვთა მიმართ ძალადობის აღმოსაფხვრელად 2010 წელს საქართველოს მთავრობამ გამოსცა ბრძანება ბავშვთა დაცვის მიმართიანობის და რეფერირებისათვის, მაგრამ უფრო მეტი ძალისხმევაა საჭირო ძალადობისადმი ტოლერანტული დამოკიდებულების შესაცვლელად. კვლევის მიზანი იყო ახალგაზრდების ინფორმირებულობისა და ცოდნის დონის შესწავლა ოჯახში ბავშვთა მიმართ ძალადობაზე. მიზნამდე მისასვლელად დაისახა შემდეგი ამოცანები: 1.რა ინფორმაციას ფლობენ ძალადობის ფორმების შესახებ 2. რა მიაჩნიათ ოჯახში ბავშვთა მიმართ ძალადობად? და ა.შ. კვლევის ფარგლებში გამოყენებულ იქნა ტრიანგულაცია და ის ოთხი კვლევის მეთოდის მიხედვით ჩატარდა: თვისებრივი კვლევა, რაოდენობრივი კვლევა, დისკურს ანალიზი და ექსპერტთა გამოკითხვა. კვლევის ობიექტები იყვნენ 14-დან 29-წლამდე ასაკის ახალგაზრდები, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად, ასევე ექსპერტები და სოციალურ ქსელში არსებული ერთ-ერთი აქტიური ჯგუფის წევრები. რაოდენობრივ კვლევაში მონაწილეობა 230-მა რესპონდენტმა მიიღო, თვისებრივ კვლევაში გამოიკითხა 30 პირი, ხოლო რაც შეეხება ექსპერტებს, მოხდა სამი მათგანის გამოკითხვა. კვლევა როგორც ალბათური ( რაოდენობრივი კვლევა, დისკურს ანალიზი), ასევე არაალბათური (თვისებრივი კვლევა, ექსპერტთა გამოკითხვა) შერჩევის მეთოდებით განხორციელდა. კვლევის შედეგად დადგინდა, რომ ახალგაზრდებს ნეგატიური დამოკიდებულება აქვთ ძალადობისადმი, თუმცაღა ფიზიკური და სექსუალური ძალადობის თაობაზე უფრო მეტი ინფორმაცია აქვთ, ვიდრე სხვა ტიპის ძალადობაზე. შესაბამისად, ყველაზე მძაფრად სწორედ ძალადობის ამ ფორმებს აღიქვამენ. უნდა აღინიშნოს, რომ მათ უჭირთ ფსიქოლოგიური ძალადობის ამოცნობა და ხშირ შემთხვევებში არც აღიქვამენ ამ ფორმას როგორც ბავშვთა მიმართ ძალადობას. კვლევამ დაადგინა, რომ დაბალია მათი სამოქალაქო, მორალური და სამართლებრივი პასუხისმგებლობა საზოგადოების სხვა წევრების მიმართ, რადგან მიიჩნევენ, რომ რეაგირება ოჯახში ბავშვთა მიმართ ძალადობის საკითხებზე უნდა მოახდინოს ვინმე სხვა პირმა თუ უწყებამ, მაშინაც კი, თუკი ამ ინფორმაციას თავად ფლობენ. კვლევის ანალიზის, ისევე როგორც ექსპერტთა გამოკითხვისას მიღებული ინფორმაციისა და სხვადასხვა ლიტერატურის გაცნობის შედეგად დადგინდა, რომ საჭიროა დამატებითი ზომების მიღება საზოგადოების ცნობიერების ამაღლების კუთხით. ყოველივე ეს კი შესაძლოა გამოხატული იყოს როგორც აქტიური მედია კამპანიებით, ასევე საგანმანათლებლო-სასწავლო კურსებით, როგორც ბავშვების, ასევე უფროსებისათვის.