რესოციალიზაციის როგორც სასჯელის მიზნის მიღწევის პრობლემა დახურული ტიპის დაწესებულებაში

Abstract

სასჯელის მიზნების მიღწევა, ქართული სისხლის სამართლის განვითარებასთან ერთად, მოითხოვს საკითხის უფრო სიღრმისეულ შესწავლასა და ანალიზს, ასევე ნორმათა კონკრეტიზებას და შინაარსის სწორ სამართლებრივ დასაბუთებას. აღნიშნული კი მეტად მნიშვნელოვანი და მეტიც, აუცილებელიც კია სამართლიანი სახელმწიფოს არსებობისთვის. სასჯელის მიზნების შესწავლა ასევე აქტუალურია სისხლის სამართლის პოლიტიკის ლიბერალიზაციის თვალსაზრისითაც. საზოგადოების განვითარებასთან და სისხლის სამართლის პოლიტიკის ლიბერალიზაციასთან ერთად, სასჯელის მიზნებზე მსჯელობა, განსაკუთრებით, კი მსჯავრდებულთა რესოციალიზაციაზე მსჯელობა აქტუალური გახდა ქართულ რეალობაში. დანაშაულთა სტატისტიკის დიდი მაჩვენებელი ქვეყანაში მოითხოვს, მსჯავრდებულთა რესოციალიზაციის პრინციპის ქმედით განხორციელებას. რადგან დანაშაულის რიცხვის დიდი ოდენობა, მნიშვნელოვანი ვალდებულება და დიდი გამოწვევაა სახელმწიფოს სისხლის სამართლის პოლიტიკისთვის. წინამდებარე სამაგისტრო თემის კვლევის საგანია თუ, რამდენად არის უზრუნველყოფილი სახელმწიფოს სისხლისსამართლებრივი პოლიტიკის ეფექტურობა და შედეგები მსჯავრდებულთა რესოციალიზაციის უზრუნველსაყოფად და რამდენად მიიღწევა მსჯავრდებულთა საზოგადოებაში შემდგომი ინტეგრაცია, აგრეთვე რა შემთხვევაში თვლის სახელმწიფო რესოციალიზაციას, როგორც სასჯელის მიზანს, მიღწეულად. ყოველივე ზემოაღნიშნულის გათვალისწინებით, რესოციალიზაციის ირგვლივ არსებულ პრობლემატიკაზე მუშაობა დღევანდელი გადმოსახედიდან რელევანტური და აქტუალურია. საკითხის განხილვისას გამოიკვეთა არაერთი პრობლემა, რომელიც კანონმდებლობაში არსებულ ხარვეზებზე მიანიშნებს. რიგ შემთხვევებში ნორმის ბუნდოვანება, საფუძველია იმისა, რომ იგი უფლებამოსილი პირის მიერ შესაძლოა ბოროტად იქნას გამოყენებული.