აბსურდის თეორია და აბსურდის თეატრი ქართულ სცენაზე

Abstract

Absurd literature was constantly and the object of the people's interest, because at some point in life, the feeling of being absorbed by people is a sense of the absurd, and in the minds of some of the questions that will be followed by the feeling that it is nothing in this world and every action or inaction is opaque. All this leads to the obstacles and the unrealized desires that disturb the person and often leads to the understanding of the events that are happening around us. Eventually, people will find themselves in a deadlock and find no way out. That is why the absurd drama for such people in crisis is such a close and understandable. The purpose of the thesis is based on the theory of absurd, to outline its importance to human beings, to disclose the reasons why it is topical and why we think that in the future too; Also, the characteristic signs of absurd drama are based on different pieces of analysis; To discriminate the absurd literature patterns on the basis of confrontation with each other and different types of texts; Finally, these plays can be found in the plays on the Georgian stage and evaluate how correct it is in the Georgian reality, how much the texts are transformed, what the director's vision is, how much they are transformed, whether they are compelling or not, It is also important to note how important it is in Georgian reality. One of the tasks of the thesis is to see in the general psychological context of absurd drama and the generalization of the community based on private examples. Finally, the purpose of the work is to prove that absurd theory is a one-sided attitude to the issue and can not be seen as the authors' call for inactivity, which is due to their dependence on this world. Actually, the authors reflect the current human condition, which should be the prerequisite of the action, not the suicide, the call to the point of perfection. That is why the absurd drama for such people in crisis is such a close and understandable. The purpose of the thesis is based on the theory of absurd, to outline its importance to human beings, to disclose the reasons why it is topical and why we think that in the future too; Also, the characteristic signs of absurd drama are based on different pieces of analysis; To discriminate the absurd literature patterns on the basis of confrontation with each other and different types of texts; Finally, these plays can be found in the plays on the Georgian stage and evaluate how correct it is in the in Georgian reality.One of the tasks of the thesis is to see in the general psychological context of absurd drama and the generalization of the community based on private examples. Finally, the purpose of the work is to prove that absurd theory is a one-sided attitude to the issue and cannot be seen as the authors' call for inactivity, which is due to their dependence on this world. Actually, the authors reflect the current human condition, which should be the prerequisite of the action, not the suicide, the call to the point of perfection.

აბსურდის ლიტერატურა მუდამ იყო და არის ხალხის ინტერესის საგანი, რადგან, ცხოვრების გარკვეულ ეტაპზე ადამიანთათვის ახლობელი ხდება განცდა აბსურდისა, მოჰყვება გრძნობა იმისა, რომ ამ სამყაროში ის არაფერს წარმოადგენს და ყოველი ქმედება თუ უმოქმედობა, აზრსმოკლებულია. ამ ყოველივეს კი განაპირობებს ის დაბრკოლებები და განუხორციელებელი სურვილები, რომლებიც აწუხებს ადამიანს და რომელსაც იწვევს იმ მოვლენათა გააზრება, რაც ხდება ხოლმე ჩვენ გარშემო. საბოლოოდ, ადამიანი ერთ დღესაც ჩიხში აღმოჩნდება და გამოსავალს ვეღარ პოულობს. სწორედ ამიტომაა ამგვარ კრიზისულ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანებისათვის აბსურდის დრამა ასეთი ახლობელი და გასაგები, შესაბამისად, ყოველთვის აქტუალურიც. ნაშრომის მიზანია, აბსურდის თეორიაზე დაყრდნობით, გამოკვეთოს მისი მნიშვნელობა ადამიანისათვის, გამოყოს ის მიზეზები, თუ რატომაა ის ყველა დროში აქტუალური და რატომ ვფიქრობთ, რომ ასევე იქნება მომავალშიც; ასევე, ნაშრომის ამოცანაა სხვადასხვა პიესათა ანალიზის საფუძველზე გამოყოს აბსურდის დრამის დამახასიათებელი ნიშნები; გამოკვეთოს აბსურდის ლიტერატურის ნიმუშების მიმართება როგორც ერთმანეთთან, ისე განსხვავებული ტიპის ტექსტებთან შეპირისპირებითი ანალიზის საფუძველზე; საბოლოოდ კი, აღნიშნული პიესები მოიძიოს ქართულ სცენაზე დადგმულ სპექტაკლებში და გამოიკვლიოს, თუ როგორ აღიქვეს იგი ქართულ სინამდვილეში, რამდენადაა ტექსტები ტრანსფორმირებული, როგორია რეჟისორთა ხედვა, რა შეცვალეს, რამდენად კრეატიულადაა წარმოდგენილი ისინი, ამძიმებს თუ არა ტექტს დადგმა და ა.შ.; ასევე, მნიშვნელოვანია, განვსაზღვროთ თუ რამდენად აქტუალური იყო და არის ის ქართულ რეალობაში. ნაშრომის ერთ-ერთი ამოცანაა აბსურდის დრამის ზოგადფსიქოლოგიურ ჭრილში დანახვა და თემის განზოგადება კერძო მაგალითებზე დაყრდნობით. ასევე, ნაშრომის მიზანია, საბოლოოდ, მსჯელობის საფუძველზე, დაამტკიცოს, რომ აბსურდის თეორია ცალმხრივი დამოკიდებულებაა საკითხისადმი და არ შეიძლება, რომ ყოველი პიესის მიღმა დავინახოთ ავტორთა მოწოდება უმოქმედობისაკენ, რაც განპირობებულია მათივე დამოკიდებულებით ამ სამყაროსადმი. რეალურად, ავტორები ასახავენ იმჟამინდელ ადამიანურ მდგომარებას, რაც სწორედ ქმედების წინაპირობა უნდა იყოს და არა თვითმკვლელობისაკენ, ცხოვრების უაზრობად აღქმისაკენ მოწოდება.