კლასიკური სამხედრო სტრატეგიები და მათი გეოსტრატეგიული მოდელები XXI საუკუნეში აშშ-ს და რუსეთის ფედერაციის მაგალითზე

Abstract

For centuries the changes have been taking place in the history of wars. Changes were about the means, as well as organizing, planning, tactics and strategy. The most important era that has changed the nature of war and laid the foundation for modern wars is the XVIIIXIX centuries, known as the Napoleonic Epoch. At this time the classical military strategies were formed. The echoes of this epoch created theoretical work in which the whole essence of military action was reflected in the future war campaigns. A rapidly developing epoch after this period created new means in the military sphere. The war has also undergone transformation in a different way, although classical strategies have at its high value and significance have taken place in modern combat operations. Their fundamental studies are still in force and keeps the look. The notion that the XXI century would have been an uncompromising epoch is only a matter of fantasy, because we have new generation conflicts in the new dimensions also It is important to note that classical strategies are still usable and modern models are seen in military doctrines and strategies of geopolitical actors such as the US and Russian Federation. It is very difficult to define future opportunities in the military aspect it probably depends on what the scientific progress will offer in the future. However, the fact is that while you start using the capabilities, it is imperative to study the art of war. It is the art of warfare that teaches classical military strategies. Our main purpose is to represent the impact that is reflected in modern warfare from classical military strategies.

საუკუნეების მანძილზე ხდებოდა ცვლილებები ომების ისტორიაში.ცვლილებები შეეხებოდა, როგორც საშუალებებს, ასევე ორგანიზებას, დაგეგმვას, ტაქტიკას და სტრატეგიას.უმნიშვნელოვანესი ეპოქა, რომელმაც ძირფესვიანად შეცვალა ომის ბუნება და საფუძველი ჩაუყარა თანამედროვე ომებს, არის XVIII-XIX საუკუნეები, რომელიც ნაპოლეონის ეპოქითაა ცნობილი. ამ დროს ჩამოყალიბდა კლასიკური სამხედრო სტრატეგიები. ამ ეპოქის მოღვაწეებმა შექმნეს თეორიული ნაშრომები, რომელშიც ასახული იყო სამხედრო მოქმედებათა მთელი არსი, რითიც საზრდოობდნენ მომავალ ომის კამპანიებში. აღნიშნული პერიოდის შემდგომ სწრაფად განვითარებადმა ეპოქამ, შესაბამისად შექმნა ახალი საშუალებები სამხედრო სფეროში. ომმაც შესაბამისად განიცადა ტრანსფორმაცია სხვადასხვა კუთხით, თუმცა კლასიკურმა სტრატეგიებმა თავისი მაღალი ღირებულებით და მნიშვნელობით მაინც დაიკავა გარკვეული ადგილი თანამედროვე საბრძოლო მოქმედებებში. მათი ფუნდამენტალური კვლევები კვლავ ძალაშია და ინარჩუნებს სახეს. მოსაზრება, რომელიც მდგომარეობდა იმაში, რომ XXI საუკუნე იქნებოდა უკონფლიქტო ეპოქა, მხოლოდ ფანტაზიის სფეროს განეკუთვნება, რადგან სახეზე გვაქვს ახალი თაობის კონფლიქტები, ახალ განზომილებებში და ამათთან ერთად მნიშვნელოვანია გამოვყოთ, რომ კლასიკური სტრატეგიები კვლავ გამოყენებადია და მათ თანამედროვე მოდელებს ვხვდებით ისეთ გეოპოლიტიკურ აქტორთა სამხედრო დოქტრინებში და სტრატეგიებში, როგორიცაა აშშ და რუსეთის ფედერაცია. ძალზედ რთულია განისაზღვროს მომავლის შესაძლებლობები სამხედრო კუთხით. ეს ალბათ დამოკიდებულია იმაზე, თუ რას შემოგვთავაზებს სამეცნიერო პროგრესი მომავალში, თუმცა უდავოა ის ფაქტი, რომ სანამ შესაძლებლობების გამოყენებას დაიწყებ, აუცილებელია შეისწავლო ომის ხელოვნება. სწორედ ომის წარმოების ხელოვნებას გვასწავლის კლასიკური სამხედრო სტრატეგიები. ჩვენს მთავარ მიზანს წარმოადგენს განვსაზღვროთ კლასიკური სამხედრო სტრატეგიების გავლენა, თანამედროვე საომარ მოქმედებათა ბუნებაზე.