დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღება

Abstract

The subject of research in the paper is the Institute for Voluntary Handling of Crime, which discusses the problematic issues of crime prevention, which take place at the legislative level and in itself is reflected in court practice. The signs of voluntary renunciation of crime have been analyzed, which are of particular importance in the development of ideas about the renunciation of voluntary crime dictated by human social nature. Theoretical development of the concept and conditions of voluntary renunciation of crime is essential given its special social and legal significance. By itself expressing the foundations of humanism, a positive norm contributes to the failure to commit crimes at the stage of unfinished crime, which minimizes the damage done to the individual, society and the state.in order to determine the voluntary seizure of a crime, it is necessary to determine the theoretical understanding of the conditions of its existence. The institution of voluntary renunciation of crime is given in the general part of criminal law, in contrast to the “post-criminal criminal” norms. Therefore, the latter is applied to individual offenses specifically specified in criminal law, and voluntary renunciation of a crime is applied to any offense where it is legally possible. Legislative-legal regulation of voluntary seizure is given in Article 21 of the Criminal Code of Georgia, and from a dogmatic-legal point of view, this institution is substantiated according to the "Golden Bridge Theory" and the "Modified Theory of the Purpose of Punishment".

ნაშრომში კვლევის საგანს წარმოადგენს დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღების ინსტიტუტი, სადაც განხილულია დანაშაულზე ხელის აღების პრობლემატური საკითხები, რომლებსაც ადგილი აქვს საკანონმდებლო დონეზე და თავისთავად თავს იჩენს სასამართლო პრაქტიკაში. გაანალიზებულია დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღების ნიშნები რომელსაც განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს ადამიანის სოციალური ბუნების მიერ ნაკარნახევი ნებაყოფლობით, დანაშაულზე უარის თქმის შესახებ იდეების განვითარებაში. დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღების კონცეფციისა და პირობების თეორიული განვითარება აუცილებელია მისი განსაკუთრებული სოციალური და სამართლებრივი მნიშვნელობის გათვალისწინებით, გამოხატავს ჰუმანიზმის საფუძვლებს, დადებითი ნორმა ხელს უწყობს დანაშაულების ჩადენის დაუსრულებლობა დაუმთავრებელი დანაშაულის ეტაპზე, რასაც მინიმუმამდე დაყავს პიროვნების, საზოგადოების და სახელმწიფოსთვის მიყენებულ ზიანი. დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღების განსაზღვრის მიზნით, აუცილებელია განისაზღვროს მისი არსებობის პირობების თეორიული გაგება. დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღების ინსტიტუტი ,,პოსტკრიმინალური წამახალისებელი” ნორმებისაგან განსხვავებით სისხლის სამართლის ზოგად ნაწილშია მოცემული. მაშასადამე, ეს უკანასკნელი გამოიყენება ცალკეული დანაშაულების მიმართ, რაზეც სისხლის სამართლის კანონში სპეციალურადაა მითითებული, ხოლო დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღება გამოიყენება ნებისმიერი დანაშაულის მიმართ, სადაც ეს იურიდიულად შესაძლებელია. ნებაყოფლობით ხელის აღების საკანონმდებლო-სამართლებრივი რეგულაცია მოცემულია საქართველოს სსკ-ის 21-ე მუხლში ხოლო დოგმატურ-სამართლებრივი თვალსაზრისით, ამ ინსტიტუტის დასაბუთება ხდება ,,ოქროს ხიდის თეორიისა’’ და ,,სასჯელის მიზნის მოდიფიცირებული თეორიის’’ მიხედვით.