პოლონურ-შვედური ინიციატივა - რუსეთის მიღმა შექმნილი აღმოსავლეთ პარტნიორობა

Abstract

The study “Polish-Swedish Initiative – Elaboration of the Eastern Partnership beyond the Russian Federation” aims to make a pragmatic analysis of the Eastern Partnership (EaP) Project. The main research questions are: Which factors triggered Poland to have an interest in initiating Eastern Partnership? Why does Russia perceive Eastern Partnership against its Policy? In accordance to the research question, a hypothesis is illustrated as follows: Eastern Partnership format, which enables Poland to become a regional leader, weakens influences of Official Moscow in Post-Soviet states of East Europe and South Caucasus. Therefore, “Eastern Partnership format, which enables Poland to become a regional leader” represents an independent variable; “Weakening influences of Official Moscow in Post-Soviet states of East Europe and South Caucasus” is a dependent variable. Through the analysis of the initiator county’s motives, it is argued that the EaP format enabled Poland to become a new regional leader, to implement its “Niche policy” within the EU and become the main coordinator state in terms of EU Neighborhood East and Eastern Enlargement Policy. Logically, the latest cause a fear of losing its influence on the region. The research hypothesis has been studied through the theoretical framework of defensive realism, which perfectly explains that responses from the Russian Federation towards Eastern Partnership are based on maintaining the status-quo and political spheres of influence in the region.

ნაშრომი „პოლონურ-შვედური ინიციატივა - რუსეთის მიღმა შექმნილი აღმოსავლეთ პარტნიორობა“ მიზნად ისახავს აღმოსავლეთ პარტნიორობის პროექტის პრაგმატულ ანალიზს. ნაშრომის ძირითად საკვლევ კითხვებს წარმოადგენს, რატომ ჰქონდა პოლონეთს აღმოსავლეთ პარტნიორობის ინიცირების ინტერესი? რა ძირითადი მიზეზების გამო აღიქვამს რუსეთი აღმოსავლეთ პარტნიორობას მის წინააღმდეგ მიმართულ ინიციატივად? საკვლევი კითხვების შესაბამისად, ჰიპოტეზაში ნაჩვენებია რომ აღმოსავლეთ პარტნიორობის ფორმატი, რომელიც პოლონეთს რეგიონში ლიდერად ჩამოყალიბების შესაძლებლობას აძლევს, ასუსტებს ოფიციალური მოსკოვის გავლენებს აღმოსავლეთ ევროპის და სამხრეთ კავკასიის პოსტ-საბჭოთა ქვეყნებში. აქედან გამომდინარე, “აღმოსავლეთ პარტნიორობის ფორმატი, რომელიც პოლონეთს რეგიონში ლიდერად ჩამოყალიბების შესაძლებლობას აძლევს” - წარმოადგენს დამოუკიდებელ ცვლადს. ხოლო, “ოფიციალური მოსკოვის გავლენების შემცირება აღმოსავლეთ ევროპის და სამხრეთ კავკასიის პოსტ-საბჭოთა ქვეყნებში” არის დამოკიდებული ცვლადი. პარტნიორობის ინიციატორი სახელმწიფოს მოტივების შესწავლისას გამოიკვეთა, რომ აღმოსავლეთ პარტნიორობის ფორმატის ფარგლებში, პოლონეთს შესაძლებლობა მიეცემოდა, რომ რეგიონში ახალ ლიდერად ჩამოყალიბებულიყო, გაეძლიერებინა საკუთარი გავლენა ევროკავშირის შიგნით და გამხდარიყო ბრიუსელისთვის მთავარი კოორდინატორი სახელმწიფო აღმოსავლეთ სამეზობლოსთან ურთიერთობის საკითხებში. ლოგიკურია, რომ ეს ყოველივე ოფიციალურ მოსკოვში რეგიონზე გავლენის დაკარვის შიშს იწვევს. ჰიპოტეზის ასახსნელად გამოყენებულია თავდაცვითი რეალიზმის თეორიული ჩარჩო, რომელიც ხსნის რომ რუსეთის ფედერაციის აქტივობები დაფუძნებულია რეგიონში სტატუს-კვოს და გავლენების შენარჩუნებაზე.