ნაციონალიზმი და ჰეგემონური მასკულინობა პოსტსაბჭოთა საქართველოში

Abstract

Nationalism and nation state are modern phenomena which are closely related to modern masculinities. Nation state as an institutional power system is intertwined with hegemonic masculinity. In post-Soviet Georgia the creation and development of neoliberal nation state was accompanied by various types of nationalism and hegemonic masculinity. In addition, considering post-Soviet/postcolonial specificity in Georgia, it is possible to distinguish two types of nationalism, which I call anti-imperialist nationalism and pro-Western nationalism. The research aim is to study interrelation, intersection and tendencies of nationalism and hegemonic masculinity in post-Soviet Georgia. The objectives focus on studying the ideas of nation and masculinity in the discourse of political and economic elite, analysis of anti-imperialist and pro-Western nationalism and studying how national Other is constructed. The methodology is drawn up by combining feminist epistemology and the theoretical and methodological approach of critical discourse analysis (CDA). Research method applied is critical discourse analysis as well, while analysed data was selected from public speeches, statements, articles and interviews of the elites. One of the main findings of the study is that the ideas of nation and masculinity are generated simultaneously, also there are three major types of hegemonic masculinity as a construct. The research also reveals the prevalence of anti-imperialist nationalism, although it is often combined with pro-Western nationalism. The domination of this latter type throughout the history can be interpreted in two ways.

ნაციონალიზმი და ერი-სახელმწიფო მოდერნული ფენომენებია, რომლებიც მჭიდრო კავშირშია მოდერნულ მასკულინობებთან. ერი-სახელმწიფო, როგორც ინსტიტუციური ძალაუფლების სისტემა, გადაჯაჭვულია ჰეგემონურ მასკულინობასთან. პოსტსაბჭოთა საქართველოში ნეოლიბერალური ერი-სახელმწიფოს შექმნას და განვითარებას თან ახლდა ნაციონალიზმისა და ჰეგემონური მასკულინობის სხვადასხვა ფორმების გამოვლინება. გარდა ამისა, პოსტსაბჭოთა/ პოსტკოლონიური სპეციფიკის გათვალისწინებით საქართველოში შეგვიძლია გამოვყოთ ნაციონალიზმის ორი ტიპი, რასაც ნაშრომში ანტიიმპერიალისტურ და პროდასავლურ ნაციონალიზმებს ვუწოდებ. კვლევის მიზანია პოსტსაბჭოთა საქართველოში ნაციონალიზმისა და ჰეგემონური მასკულინობის ურთიერთკავშირის, ურთიერთკვეთისა და მათი ტენდენციების შესწავლა. ამოცანები ფოკუსირებულია პოლიტიკური და ეკონომიკური ელიტების დისკურსში ერისა და მასკულინობის იდეების წარმოების შესწავლაზე, ანტიიმპერიალისტური და პროდასავლური ნაციონალიზმების ანალიზსა და ნაციონალური “სხვის” კონსტრუირების შესწავლაზე. კვლევის მეთოდოლოგია შედგენილია ფემინისტური ეპისტემოლოგიისა და კრიტიკული დისკურსის ანალიზის თეორიული და მეთოდოლოგიური მიდგომის შერწყმით. კვლევის მეთოდია კრიტიკული დისკურსის ანალიზი, დამუშავებული მონაცემები კი შერჩეულია ელიტების წარმომადგენელთა საჯარო გამოსვლებიდან, განცხადებებიდან, სტატიებიდან და ინტერვიუებიდან. კვლევის ერთ-ერთი ძირითადი მიგნებაა, რომ ერისა და მასკულინობის იდეები თანადროულად იწარმოება, აგრეთვე გამოიყოფა ჰეგემონური მასკულინობის კონსტრუქტის სამი ძირითადი ტიპი. კვლევა ასევე ავლენს ანტიიმპერიალისტური ნაციონალიზმის გავრცელებულობას, თუმცა ის ხშირად შერწყმულია პროდასავლურ ნაციონალიზმთან. ისტორიის განმავლობაში პროდასავლური ნაციონალიზმის დომინაციის ინტერპრეტირება შესაძლებელია ორგვარად.