ქართული ენის სწავლების მიმართ პოზიტიური დამოკიდებულებების განმაპირობებელი ფაქტორები კომპაქტურად მცხოვრებ ეთნიკურ უმცირესობებში

Abstract

Ethnic Azeri and Armenian Georgian citizens living in Kvemo Kartli and SamtskheJavakheti have been living for more than a century, in some closed information, public and

cultural spaces. Their compact settlements are the ones that have been cut off from the

country's daily life, which are importantly exhausted from the ongoing processes in the country, largely due to the barriers arising from the lack of Georgian language. In addition, it

should be noted that the compact ethnic minority settlements, different historical and

political events that are located on their historic homeland in the border areas, which is why the local population for cultural, economic and social power of attraction has always been and

is in Armenia and Azerbaijan, their's Oriya homeland, as well as in many cases the Russian

Federation and Turkey. Based on all of the above, it is clear that the current problem is state level that demands from the government of the country to make deliberate implementation

and enforcement of decisions based on in-depth analysis, which should constitute a systematic

combination of adequate and realistic steps to address existing difficulties.

ქვემო ქართლსა და სამცხე-ჯავახეთში მცხოვრები ეთნიკური აზერბაიჯანელი და სომეხი საქართველოს მოქალაქეები საუკუნეზე მეტია ცხოვრობენ, ერთგვარ ჩაკეტილ საინფორმაციო, საზოგადოებრივ და კულტურულ სივრცეში. მათი კომპაქტური ჩასახლებები წარმოადგენენ ქვეყნის ყოველდღიური ცხოვრებისგან მოწყვეტილ ერთეულებს, რომლებიც მნიშნელოვნად არიან ამოვარდნილნი ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებიდან, რაც მეტწილად განპირობებულია მათ მიერ ქართული ენის არცოდნით წარმოქმნილი ბარიერების გამო. ამასთან ერთად, გასათვალისწინებელია, რომ კომპაქტურად მცხოვრები ეთნიკური უმცირესობების დასახლებები, სხვადახვა ისტორიულ და პოლიტიკურ მოვლენათა გამო, მდებარეობენ საქართველოსა და მათი ისტორიული სამშობლოს სასაზღვრო რაიონებში, რის გამოც აქ მცხოვრები მოსახლეობისთვის კულტურული, ეკონომიკური და სოციალური მიზიდულობის ძალა ყოველთვის იყო და არის სომხეთი და აზერბაიჯანი, მათი ისტორიული სამშობლო, ასევე ხშირ შემთხვევაში რუსეთის ფედერაცია და თურქეთი. ყოველივე ზემოთქმულისგან გამომდინარე, ნათელია, რომ არსებული პრობლემა სახელმწიფოებრივი დონისაა, რომელიც ქვეყნის ხელისუფლებისგან მოითხოვს სიღრმისეული ანალიზის საფუძველზე მიღებული გადაწყვეტილებების მიზანმიმართულ გატარებასა და აღსრულებას, რომელიც უნდა წარმოადგენდეს არსებული სიძნელეების გადაჭრის ადეკვატური და რეალისტური ნაბიჯების სისტემურ ერთობლიობას.