უფლების დაცვის პრევენციული საშუალებები ადმინისტრაციულ სამართალში

Abstract

თანამედროვე მსოფლიოში, ნებისმიერი დემოკრატიული და სამართლებრივი სახელმწიფოს ფუნდამენტურ მიზანს, ადამიანის ძირითადი უფლებების ეფექტიანი დაცვა წარმოადგენს. სამართლის სხვა დარგებთან ერთად, ადმინისტრაციული სამართალი მნიშვნელოვან როლს ასრულებს პირის უფლებათა რეალიზაციაში და მათ შორის პრევენციულ საშუალებათა გამოყენების გზით აწესრიგებს ფიზიკურ პირსა და ადმინისტრაციულ ორგანოს შორის წარმოშობილ სამართლებრივ ურთიერთობებს, რომლებიც გამომდინარეობს ადმინისტრაციული კანონმდებლობიდან. უფლების დაცვის პრევენციულ საშუალებებს ადმინისტრაციულ სამართალში დიდი პრაქტიკული მნიშვნელობა აქვს. იგი წარმოადგენს მოსარჩელის / საჩივრის ავტორის უფლების დაცვის საშუალებას და უზრუნველყოფს ეფექტური მართლმსაჯულების განხორციელებას. სამაგისტრო ნაშრომში გამოკვლეულია უფლების დაცვის პრევენციულ საშუალებათა თავისებურებანი, რომლებიც მეტად აქტუალურია, როგორც თეორიული, აგრეთვე პრაქტიკული თვალსაზრისით. გაანალიზებულია აღნიშული ინსტიტუტის გამოყენების წინაპირობები, მოქმედების ფარგლები და სამართლებრივი შედეგები, რომლებიც მნიშვნელოვანია ერთგვაროვანი პრაქტიკის დანერგვისათვის, რათა ფიზიკურმა პირმა ზუსტად იცოდეს, მოქმედებს თუ არა უფლების წინასწარი დაცვა მის საჩივარსა თუ სარჩელზე. სამაგისტრო ნაშრომში განხილულია სზაკ-ის 184-ე და სასკ-ის 29-ე, 31-ე მუხლები: სუსპენზიური ეფექტი და დროებითი განჩინება, როგორც უფლების დაცვის რეალური საშუალება. ყურადღებაა გამახვილებული სასკ-ის 29-ე მუხლის პირველ ნაწილზე, ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ - სამართლებრივი აქტის მოქმედების შეჩერების საკითხე, ვინაიდან, ორგანულ კანონში მოცემული ბუნდოვანი ნორმა პრაქტიკაში სამართლებრივ პრობლემებს წარმოშობს. განხილულია სუსპენზიური ეფექტის გამომრიცხავი გარემოებები არსებული საკნონმდებლო ხარვეზებით (როგორც ადმინისტრაციული წარმოების, აგრეთვე სამართალწარმოების ეტაპზე) და მისი გამოყენების სხვა კანონისმიერი საშუალებები. ნაშრომის ნაწილი ეთმობა დროებით განჩინებას, რომელიც ძირითადად ეყრდნობა სასამართლო პრაქტიკის განხილვას.

თანამედროვე მსოფლიოში, ნებისმიერი დემოკრატიული და სამართლებრივი სახელმწიფოს ფუნდამენტურ მიზანს, ადამიანის ძირითადი უფლებების ეფექტიანი დაცვა წარმოადგენს. სამართლის სხვა დარგებთან ერთად, ადმინისტრაციული სამართალი მნიშვნელოვან როლს ასრულებს პირის უფლებათა რეალიზაციაში და მათ შორის პრევენციულ საშუალებათა გამოყენების გზით აწესრიგებს ფიზიკურ პირსა და ადმინისტრაციულ ორგანოს შორის წარმოშობილ სამართლებრივ ურთიერთობებს, რომლებიც გამომდინარეობს ადმინისტრაციული კანონმდებლობიდან. უფლების დაცვის პრევენციულ საშუალებებს ადმინისტრაციულ სამართალში დიდი პრაქტიკული მნიშვნელობა აქვს. იგი წარმოადგენს მოსარჩელის / საჩივრის ავტორის უფლების დაცვის საშუალებას და უზრუნველყოფს ეფექტური მართლმსაჯულების განხორციელებას. სამაგისტრო ნაშრომში გამოკვლეულია უფლების დაცვის პრევენციულ საშუალებათა თავისებურებანი, რომლებიც მეტად აქტუალურია, როგორც თეორიული, აგრეთვე პრაქტიკული თვალსაზრისით. გაანალიზებულია აღნიშული ინსტიტუტის გამოყენების წინაპირობები, მოქმედების ფარგლები და სამართლებრივი შედეგები, რომლებიც მნიშვნელოვანია ერთგვაროვანი პრაქტიკის დანერგვისათვის, რათა ფიზიკურმა პირმა ზუსტად იცოდეს, მოქმედებს თუ არა უფლების წინასწარი დაცვა მის საჩივარსა თუ სარჩელზე. სამაგისტრო ნაშრომში განხილულია სზაკ-ის 184-ე და სასკ-ის 29-ე, 31-ე მუხლები: სუსპენზიური ეფექტი და დროებითი განჩინება, როგორც უფლების დაცვის რეალური საშუალება. ყურადღებაა გამახვილებული სასკ-ის 29-ე მუხლის პირველ ნაწილზე, ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ - სამართლებრივი აქტის მოქმედების შეჩერების საკითხე, ვინაიდან, ორგანულ კანონში მოცემული ბუნდოვანი ნორმა პრაქტიკაში სამართლებრივ პრობლემებს წარმოშობს. განხილულია სუსპენზიური ეფექტის გამომრიცხავი გარემოებები არსებული საკნონმდებლო ხარვეზებით (როგორც ადმინისტრაციული წარმოების, აგრეთვე სამართალწარმოების ეტაპზე) და მისი გამოყენების სხვა კანონისმიერი საშუალებები. ნაშრომის ნაწილი ეთმობა დროებით განჩინებას, რომელიც ძირითადად ეყრდნობა სასამართლო პრაქტიკის განხილვას.