Confrontation between Saudi Arabia and Iran: The New “Peloponnesian War”

Abstract

Abstract The master thesis: Confrontation between Saudi Arabia and Iran: The New “Peloponnesian War”, discusses the hegemonic rivalry between two main states of the Middle East. The study aims to examine origins of confrontation, and describe how this enmity affects various ongoing processes in the region. The research question of the thesis is: What is the cause of the confrontation between Saudi Arabia and Iran? The study assumes following hypothesis: the growth of the power of Iran, is causing confrontation with Saudi Arabia. In order to explain hypothesis, Gilpin’s theory of hegemonic war, and Kugler and Organski’s power transition thesis are used. Both analyze power arrangements and dynamics of the relationships between hegemon and rising challenger, which wants to change existing international order. The thesis is based on qualitative research methods, especially, on content analysis and case study. The study draws direct parallels between ongoing confrontation in the region and the Peloponnesian War of Ancient Greece. As with Iran and Saudi Arabia, the Peloponnesian War represented clash amongst a status quo state and a revisionist state. After researching the history of relation, ideological disputes, and exploring concrete cases of Iraq, Syria, Qatar and Yemen, the study proves that a) Iranian ascendancy is observable, and b) the Iranian rise is main reason of confrontation between Saudi Arabia and Iran.

წინამდებარე ნაშრომი: დაპირისპირება საუდის არაბეთსა და ირანს შორის: ახალი „პელოპონესის ომი“, განიხილავს ახლო აღმოსავლეთის ორი მთავარი სახელმწიფოს მეტოქეობას რეგიონში ჰეგემონიისთვის. ნაშრომის მიზანია გამოიკვლიოს ამ კონფლიქტის წარმოშობის საფუძვლები და გარემოებები, აგრეთვე აღწეროს თუ რა გავლენას ახდენს ეს ქიშპი ახლო აღმოსავლეთში მიმდინარე სხვადასხვა პროცესებზე. ნაშრომში დაისმება შემდეგი საკვლევი კითხვა: რა არის საუდის არაბეთსა და ირანს შორის დაპირისპირების გამომწვევი მიზეზი? კვლევის ჰიპოთეზაა, რომ ირანის სიძლიერის ზრდა, იწვევს დაპირისპირებას საუდის არაბეთთან. ჰიპოთეზის ასახსნელად გამოყენებულია გილპინის ჰეგემონური ომისა და კუგლერის და ორგანსკის ძალაუფლების ტრანზიციის თეორიები. ეს თეორიები სწავლობენ ძალაუფლებით მიმართებებს და ურთიერთობების დინამიკას ჰეგემონ სახელმწიფოსა და ახლად აღზევებულ კონკურენტს შორის, რომელსაც არსებული საერთაშორისო წესრიგის შეცვლა სურს. კვლევა ეყრდნობა თვისებრივ კვლევის მეთოდებს, განსაკუთრებთ კონტენტ ანალიზსა და ქეისების შესწავლას. ნაშრომში პირდაპირი პარალელებია გავლებული რეგიონში მიმდინარე დაპირისპირებასა და ანტიკურ საბერძნეთში მომხდარ პელოპონესის ომს შორის. ისევე როგორც, სპარტისა და საუდის არაბეთის შემთხვევაში, პელოპონესის ომი აგრეთვე, წარმოადგენდა გაბატონებული სახელმწიფოსა და მზარდი მოქიშპის კონფლიქტს. ურთიერთობების ისტორიის, იდეოლოგიური დაპირისპირებისა და სირიის, იემენის, ერაყის, და ყატარის კონკრეტული ქეისების განხილვის შედეგად, ნაშრომში დამტკიცებულია ერთის მხრივ ირანის ზრდა, ხოლო მეორეს მხრივ ახსნილია, თუ ეს ზრდა საუდის არაბეთსა და ირანს შორის კონფრონტაციის მთავარ მიზეზს რატომ წარმოადგენს.