სამართლიანი პროცესი და სწრაფი მართლმსაჯულება, როგორც საპროცესო შეთანხმების საფუძველი

Abstract

Let’s begin by saying, that this is an all-encompassing, deep and quite general matter. Due to this complexity the aim of the present work is not a thorough analysis of fair trial and swift justice. Georgia is a country of an immense past and experience, which constantly underwent and is undergoing certain reforms till this day. Considering today’s reality, the given work addresses one of important and relevant subjects of procedural law of Georgia, a procedural agreement, which is a matter of persistent criticism and dispute in society and field of law. More specifically, the work discusses to what extent the procedural agreement corresponds to principle of fair trial and swift justice, when it is in opposition to another legal principle. Moreover, you will come upon an issue in the present work, which emerged during the pandemic in the world, particularly, I tried to display the threat the justice is facing, what changes became necessary and to what extent Georgia was ready to deal with this situation. The work discusses whether it is possible to implement procedural agreement by means of internet communications when the attempt of executing swift justice in modern criminal procedure has been detected; such novelty ensures saving time, energy and other means. While compiling the given work, I met prosecutors as well as lawyers in a bid to find out their attitude and viewpoints regarding negotiating and implementing procedural agreement through internet communication sources, on the latter I heard opinions of acting judges. On the whole, the goal has been achieved, the work to be discussed provides an opportunity to become familiar with procedural agreement, which is still a cause of criticism till this day despite the years since it emerged in procedural legislation and consider the possibility of negotiating/implementing procedural agreement through internet communication sources in future, which, to my mind, will be neither the first nor the last change in case of its execution.

დავიწყოთ იმით, რომ ეს საკითხი მრავლის მომცველი, სიღრმისეული და ძალზედ ზოგადია. ამ სირთულიდან გამომდინარე მოცემული ნაშრომის მიზანს არ წარმოადგენს სამართლიანი პროცესისა და სწრაფი მართლმსაჯულების სრულყოფილი ანალიზი. საქართველო დიდი წარსულისა და გამოცდილების ქვეყანაა, რომელიც მუდმივა განიცდიდა და დღემდე განიცდის გარკვეულ რეფორმებს. მოცემულ ნაშრომში, დღევანდელი რეალობის გათვალისწინებით განხილულია საქართველოს საპროცესო კანონმდებლობის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი და აქტუალური საკითხი საპროცესო შეთანხმება, რომელიც საზოგადოებასა და სამართლის სფეროში მუდმივი კრიტიკისა და დავის საგანია. უფრო კონკრეტულად კი ნაშრომში განხილულია საკითხი, თუ რამდენად შეესაბამება საპროცესო შეთანხმება სამართლიანი პროცესისა და სწრაფი მართლმსაჯულების პრინციპს მაშინ, როცა წინააღმდეგობაში მოდის სხვა სამართლებრივ პრინციპთან. გარდა ამისა მოცემული ნაშრომში შეხვდებით საკითხს, რომელმაც თავი იჩინა მსოფლიოში არსებული პანდემიის პერიოდში, კერძოდ კი შევეცადე მეჩვენებინა თუ რა საფრთხის წინაშე დადგა მართლმსაჯულება, რა ცვლილებები გახდა საჭირო და რამდენად მზად იყო საქართველო მსგავს სიტუაციასთან გასამკლავებლად. ნაშრომში საუბარია იმაზე, თუ რამდენად შეიძლება დაინერგოს საპროცესო შთანხების ინტერნეტ კომუნიკაციის საშუალებებით გაფორმება, მაშინ როცა თანამედროვე სისხლის სამართლის პროცესში შეინიშნება სწრაფი სამართალწარმოების დანერგვის მცდელობა, ხოლო მსგავსი სიახლე უზრუნველყოფს დროის, ენერგიისა და სხვა საშუალებების დაზოგვას. მოცემული ნაშრომის წერის პარალერულად შევხვდი, როგორც პროკურორებს ისევე ადვოკატებს, რომ გამეგო მათი დამოკიდებულება და შეხედულებები საპროცესო შეთანხმების ინტერნეტ კომუნიკაციის წყაროთი მოლაპარაკებასა და გაფორმებასთან დაკავშირებით, ამ უკანასკნელის თაობაზე მოვისმინე მოქმედი მოსამართლეების დამოკიდებულებაც.