ევროკავშირის ჩართულობა შეიარაღებული კონფლიქტების მოგვარებაში: საქართველოს მაგალითი

Abstract

The research represents the study review of partnership between Georgia and The European Union since 1990 up to today; evaluates the EU’s involvement in the peaceful conflict resolution processes of Georgia, as a result of its armed conflicts; examines independent experts’ evaluation on various approaches and implemented relevant programmes of Georgia and the EU for last decade towards conflict resolution and sustaining peace building; presents the final recommendations on what in particular is possible and/or necessary to enhance and make effective activities of the Government of Georgia for conflict management and peacebuilding to achieve more tangible results on local, national and international levels. The major parts of the research are based on dozens of reports and papers available. In particular various open source materials of the Government of Georgia, the EU and national institutions’ are reviewed and analyzed. Based on all information the final 3 major recommendations are generated for interested institutions and stakeholders on local and international levels.

კვლევა მოიცავს 1990-იანი წლებიდან დღემდე საქართველო-ევროკავშირის პარტნიორობის მიმოხილვას, აფასებს ევროკავშირის ჩართულობას საქართველოს შეიარაღებული კონფლიქტების მშვიდობიანი მოგვარების პროცესში, მიმოიხილავს ექსპერტთა სხვადასხვა შეფასებას ევროკავშირისა და საქართველოს მიდგომებზე, თუ რა განხორციელდა კონფლიქტების მოგვარებისა და მშვიდობის გრძელვადიანი მშენებლობის მიმართულებით და წარმოადგენს რეკომენდაციებს, თუ რა არის შესაძლებელი და აუცილებელი, რომ ეფექტიანი გახდეს საქართველოს ხელისუფლების საქმიანობა კონფლიქტების მართვისა და მათი მშვიდობიანი მოგვარების მიმართულებით, რათა ხელშესახები შედეგები მივიღოთ როგორც ეროვნულ, ისე რეგიონულ და საერთაშორისო დონეზე. კვლევაში გამოყენებულია საქართველოს ხელისუფლების, ევროკავშირის ინსტიტუტებისა და დამოუკიდებელი ექსპერტული ანალიზების ჩვენთვის ხელმისაწვდომი კვლევები. არსებული მასალა გაანალიზებული და შეჯამებულია, რომელზეც დაყრდნობით წარმოდგენილია საბოლოო რეკომენდაციები საქართველოს ხელისუფლების, ევროკავშირის ინსტიტუტებისა და დონორთა საზოგადოებებისათვის.