საფრანგეთ-ნატოს ურთიერთობების სპეციფიკა:რეინტეგრაციის მიზეზები

Abstract

The present research paper explores the specificity of France-Nato relations from the end of cold war-from 1990 to 2009. It attemps to identify those main factors and reasons that have caused French official reintegration to Natos military structures. The mains research question is: What has led France to change its contradictory attitudes to NATO and to re-integrate fully in it? Accordingly, the main hypothesis of research paper is that: the failure of “soft Balancing” used by France against USA after the end of cold war have caused its reintegration into NATO. Therefore, the independent variable is failure of “soft balancing” against USA that have affected the dependent variable-France's return to Nato's military structures. To proof the main research hypothesis , the paper uses qualitative research methodology -Case Study in the context of French “soft balancing” after the end of cold war and Content Analysis-to analize the proofs of “soft balancing” failure. The research uses the theoretical framework of Neorealism as French return to NATO is explained from the perspective of System level of analysis in international relations.

წინამდებარე ნაშრომი „საფრანგეთ-ნატოს ურთიერთობების სპეციფიკა-რეინტეგრაციის მიზეზები“ იკვლევს 2009 წელს საფრანგეთის ნატოს სამხედრო სტრუქტურებში ოფიციალური დაბრუნების განმსაზღვრელ მთავარი ფაქტორებს, რისთვისაც იგი შეისწავლის ცივი ომის შემდეგ პერიოდს- 1990 წლიდან უშუალოდ 2009 წლის რეინტეგრაციამდე. ნაშრომის მთავარი საკვლევი კითხვა შემდეგნაირადაა ფორმულირებული: რა ფაქტორებმა განაპირობა ნატოს მიმართ საფრანგეთის წინააღმდეგობრივი პოლიტიკის ცვლილება და 2009 წელს ნატოში რეინტეგრაცია? საკვლევ ჰიპოთეზად კი მოტანილია მოსაზრება, რომ საფრანგეთის ნატოში რეინტეგრაცია განპირობა აშშ-ის მიმართ მისი „რბილი ბალანსირების“ პოლიტიკის უშედეგობამ. შესაბამისად, კვლევაში დამოუკიდებელი ცვლადია აშშ-სადმი „რბილი ბალანსირება“,რომლის უშედეგობამაც განსაზღვრა დამოკიდებული ცვლადი-საფრანგეთის ნატოში რეინტეგრაცია. კვლევის მთავარი მიზნის მისაღწევად და წარმოდგენილი ჰიპოთეზის დასამტკიცებლად ნაშრომში გამოყენებულია კვლევის თვისებრივი მეთოდები: ერთის მხრივ შემთხვევის შესწავლა და ამ კუთხით განხილულია ცივი ომის შემდეგ საფრანგეთის მხრიდან აშშ-ის მიმართ „რბილი ბალანსირების“ პოლიტიკის კონკრეტული შემთხვევები,ხოლო მეორეს მხრივ კი , კონტენტ-ანალიზის გამოყენებით არგუმენტირებულადაა გაანალიზებული მათი უშედეგობის დამამტკიცებელი ფაქტები. ნაშრომში წარმოდგენილი საკვლევი ჰიპოთეზის დასამტკიცებლად და ცვლადებს შორის კავშირის მარტივად აღქმისთვის კვლევაში გამოყენებულია ნეორეალიზმის თეორიული ჩარჩო და საფრანგეთის მიერ ნატოში რეინტეგრაცია სწორედ სისტემური დონიდანაა შეფასებული.