კრიზისის მენეჯმენტი ევროკავშირის საერთო თავდაცვისა დაუსაფრთხოების პოლიტიკის კონტექსტში: EU NAVFOR Atalanta (2008-2016)

Abstract

The thesis- „Crisis Management in the context of the EU Common Security and Defence Policy: EU NAVFOR ATALANTA (2008-2016)“ aims to examine what factors determine the EU's common security and defense policy’s coherence and influence on the EU member states coordination on the vertical level, whereas Vertical coherence refers to the interaction and congruence between the EU level and member state crisis responses. Intergovernmental nature of the EU’s common security and defense policy should be taken into consideration, which implies that correlation between the member states interest and priorities determines the scope and level of their coordination. According to the liberal intergovernmentaslism, which studies the EU integration processes and cooperation opportunities, respective hypotheses of the study was developed: the degree of the vertical coherence of the common security and defense policy Is high when a) concrete crisis puts member states’ sector economic interests under risks and b) perceived threat from the crisis is shared. Derived hypotheses are evaluated through the single case study method focused on the EU common security and defense instrument- the first navalmilitary operation EU NAVFOR Atalanta, which is the most citied example of the EU’s coherent

crisis management. The analysis traces the activities and interaction of the “Big Three”- France,

Germany and UK. The thesis suggests that there was low level of interest polarization between

the

abovementioned countries: Somali piracy endangered and put under risk their sector economies, correlation between Somali piracy and terrorism enhanced threat perception, which resulted in common priorities and further cooperation under the EU’s common security and defense policy. At the same time neutralizing the abovementioned threats in the format of the Operation EU NAVFOR Atalanta was less costly and risky, benefits were calculable, which resulted in even more robust engagement of the “Big Three”. This indicates not only constraints of the very dynamic, rapidly developing and much criticized field of the EU Common security and defense policy but opportunities as well.

ნაშრომის „კრიზისის მენეჯმენტი ევროკავშირის საერთო თავდაცვისა და უსაფრთხოების პოლიტიკის კონტექსტში: EU NAVFOR ATALANTA (2008-2016)“ მიზანია გამოიკვლიოს თუ რა ფაქტორები განაპირობებენ ევროკავშირის საერთო თავდაცვისა და უსაფრთხოების პოლიტიკის თანმიმდევრულობას ვერტიკალურ დონეზე და ახდენენ გავლენას წევრი ქვეყნების კოორდინაციაზე, სადაც, თანმიმდევრულობა ეროვნულ სახელმწიფოებს შორის შეთანხმებულ პოლიტიკას გულისხმობს ევროკავშირის პოლიტიკასთან. გათვალისწინებულია რა ამ პოლიტიკის ინტერგავერნმენტალური ხასიათი, სადაც წევრი ქვეყნების ინტერესებისა და პრიორიტეტების კორელაცია განსაზღვრავს კიდევაც მათ შორის თანამშრომლობისა და კოორდინაციის ხარისხს. ლიბერალური ინტერგავერნმენტალიზმის თეორიის მიხედვით კი, რომელიც ევროკავშირის შიგნით ინტეგრაციისა და თანამშრომლობის შესაძლებლობებს იკვლევს, მოხდა ჰიპოთეზის გენერირება: ევროკავშირის საერთო თავდაცვისა და უსაფრთხოების პოლიტიკის თანმიმდევრულობის ხარისხი მაღალია ვერტიკალურ დონეზე, როდესაც ა)კრიზისი რისკის ქვეშ აყენებს ამ ქვეყნების სექტორულ ეკონომიკურ ინტერესებს ბ) არსებული კრიზისიდან მომდინარე აღქმული საფრთხე საერთოა . ჰიპოთეზის დატესტვა ხდება ერთი ქეისის შესწავლის მეთოდზე დაყრდნობით ევროკავშირის კრიზისის მენეჯმენტის- საერთო თავდაცვისა და უსაფრთხოების პოლიტიკის საზღვაო-სამხედრო ოპერაცია EU NAVFOR Atalanta-ზე ფოკუსით, რომელიც ევროკავშირის წარმატებული კრიზისის მენეჯმენტის ყველაზე ციტირებადი მაგალითია. პროცესის მიდევნების მეთოდის გამოყენებით ანალიზი მიმართულია ევროკავშირის „დიდი სამიანის“- საფრანგეთის, დიდი ბრიტანეთისა და გერმანიის აქტივობებსა და ინტერაქციაზე კრიზისის მენეჯმენტის პროცესში. კვლევის შედეგად დადგინდა, რომ მხარეებს შორის ინტერესთა პოლარიზაციის ნაკლები დონე იყო, რადგან სომალიში გაზრდილი მეკობრეობის შედეგად დაზარალდა მათი სექტორული ეკონომიკები, მეკობრეობასა და ტერორიზმს შორის არსებულმა კავშირმა კი გაამძაფრა მომდინარე საფრთხის აღქმა, რამაც სახელმწიფოთა შორის კოორდინირებული ქმედება გაამარტივა, რადგან მათი ინტერესები ფუნდამენტშივე ემთხვეოდა ერთმანეთს და ასევე, ევროკავშირისას. ამავე დროს, ზემოაღნიშნული საფრთხეების გასანეიტრალებლად საერთო თავდაცვისა და უსაფრთხოების პოლიტიკის ფორმატში მოქმედება იყო ნაკლებ დანახარჯებთან და რისკთან დაკავშირებული. აღნიშნული კი ნათელს ჰფენს ევროკავშირის საერთო თავდაცვისა და უსაფრთხოების პოლიტიკის საკმაოდ დინამიური, სწრაფად განვითარებადი და ამავე დროს ძალზედ გაკრიტიკებული სფეროს არა მხოლოდ შეზღუდვებს, არამედ შესაძლებლობებსაც.