სახელმწიფო ზედამხედველობა ადგილობრივ თვითმმართველობაზე

Abstract

In the world since the middle of the 20th century, there is a general tendency for regional development. The democratic world has long understood that local democracy is the source of political, social and economic stability of the state. Democracy, in essence, believes that people are the source of public governance and is involved in their active participation in the public management process. In the theory of constitutional law, the local self -governance has a special place in the sense that most of the world's governance is r ecognized as a form of realization of democratic principles. Local self-government must have freedom of action, in particular, without the consent of the central authorities to make decisions about certain problems. Although the legislation is in force, the local self-governmental rights are enlarged, but in practice there are cases when the state authorities interfere with the activities of local self-government bodies which lead to increased inefficiency. That is why it is necessary to precisely define the boundaries of power of the central government and local self-government, which must be strictly observed, as the central government is not dominated by local authorities in a democratic state.

მსოფლიოში, XX საუკუნის შუახანებიდან მოყოლებული დღემდე, აღინიშნება ზოგადი ტენდენცია რეგიონალიზაციის განვითარებისა. დემოკრატიულ სამყაროში უკვე დიდი ხანია მიხვდნენ, რომ ადგილობრივი დემოკრატია სახელმწიფოს პოლიტიკური, სოციალური და ეკონომიკური სტაბილურობის წყაროა. დემოკრატია თავისი არსით, საჯარო მმართველობის წყაროდ სწორედ რომ ხალხს მიიჩნევს და საჯარო მართვის პროცესში მათ აქტიურ ჩართულობას გულისხმობს. კონსტიტუციური სამართლის თეორიაში ადგილობრივ თვითმმართველობას განსაკუთრებული ადგილი სწორედ იმიტომ უჭირავს, რომ მსოფლიოს უმეტესი სახელმწიფოს მიერ ადგილობრივი თვითმმართველობის განხორციელება დემოკრატიული პრინციპების რეალიზაციის ფორმად არის აღიარებული. ადგილობრივ თვითმმართველობას უნდა გააჩნდეს მოქმედების თავისუფლება, კერძოდ ცენტრალური ხელისუფლების თანხმობის გარეშე მიიღოს გადაწყვეტილებები გარკვეულ პრობლემებზე. მართალია, მოქმედი კანონმდებლობით ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოთა უფლებები გაფართოვებულია, მაგრამ პრაქტიკაში არსებობს შემთხვევები, როცა სახელმწიფო ხელისუფლება გადაჭარბებულად ერევა ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოთა საქმიანობაში, რაც იწვევს განხორციელებული საქმიანობის არაეფექტურობის ხარისხის ზრდას. სწორედ ამიტომ, აუცილებელია კანონმდებლობით ზუსტად იქნას დადგენილი ცენტრალური ხელისუფლებისა და ადგილობრივი თვითმმართველობის ძალაუფლების საზღვრები, რაც განუხრელად უნდა იქნას დაცული, რადგან დემოკრატიულ სახელმწიფოში ცენტრალური ხელისუფლება არ დომინირებს ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოებზე.