ქრონიკული ტკივილის მართვაში არსებული ბარიერების შეფასება და მათი ზემოქმედება სამედიცინო მომსახურების ხარისხზე

ტკივილი არის სიმპტომი, რომელიც თან სდევს მრავალ მწვავე თუ ქრონიკულ დაავადებას. მედიცინის განვითარებამ განაპირობა ქრონიკული დაავადებების მქონე ადამიანთა სიცოცხლის გახანგრძლივება და მოსახლეობის დაბერება, ამან თავის მხრივ გამოიწვია ონკოლოგიურ და სხვა ქრონიკული და პროგრესირებადი დაავადებების მქონე ადამიანთა რაოდენობის ზრდა (Berrío Valencia 2012), რომლებიც საჭიროებენ განსაკუთრებულ და სპეციფიურ მზრუნველობას (O’Brien 2013), (Etkind et al. 2017), (Davies, Higginson, and World Health Organization. Regional Office for Europe. 2004). ასეთი სახის მომსახურებას უზრუნველყოფს პალიატიური მზრუნველობა, რომლის ძირითად მიზანს წარმოადგენს სიცოცხლისათვის საშიში დაავადების მქონე პაციენტთა ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესება ტანჯვის პრევენციის გზით, ტკივილის და ტანჯვის გამომწვევ სხვა სიმპტომთა მართვით (“WHO | WHO Definition of Palliative Care” 2012).
პალიატიურ მზრუნველობაზე ლანცეტის კომისია აკეთებს განაცხადს, რომ პალიატიური მზრუნველობა მიმართული უნდა იყოს „ჯანმრთელობით განპირობებული მძიმე (სერიოზული) ტანჯვის შემსუბუქებაზე“ (ლანცეტის კომისია, 2018). ლანცეტის კომისია განმარტავს, რომ „ტანჯვა არის ჯანმრთელობით განპირობებული, როდესაც ის დაკავშირებულია დაავადებასთან ან ნებისმიერი სახის დაზიანებასთან“(Knaul et al. 2018); ხოლო ტანჯვა არის სერიოზული (მძიმე), როდესაც სამედიცინო ჩარევის გარეშე შეუძლებელია მისი შემსუბუქება და როდესაც ის სერიოზულად აზიანებს ფიზიკურ, სოციალურ და ემოციურ ფუნქციონირებას“(Knaul et al. 2018)