კიკნაძე, თამარJamburia, LiaLiaJamburiaჯამბურია, ლიალიაჯამბურია2020-04-032020-04-032019https://openscience.ge/handle/1/1695South Caucasus, by its geopolitical location, transit function and oil and gas resources in the region occupies significant place in nowadays international policy. After dissolution of Soviet Union countries of the region – Georgia, Azerbaijan and Armenia have selected different foreign vector and each of them tries to conduct policy corresponding to this vector. From the nineteenth century before dissolution of Soviet Union these countries were in composition of Russian Empire, and than of USSR. After dissolution of Soviet Empire Russia was in very hard condition and it had to deal with problems of maintaining of the country. Although Russia succeeded with overcoming the deep crisis, it steadily stood on its feet again and obtained ambition to return on international field in the rank of superpower. Strategically Caucasus is important region for it. Its task is to restore influence over former Soviet Republics, because it considers this neighboring area as zone of its own vivid interests. For Russian Federation all three sovereign states of South Caucasus are significant objects of intelligence influence and penetration and as of today, inspiration of conflicts of ethnical and religious character, as well as separatist regimens formed as buffering zones are used as solid lever of management. The master’s thesis reviews transformation of interests of Russia in the region of South Caucasus from beginning of its imperialistic policy up to present, there are also examined those mechanisms and levers by which Russia tries to conduct this policy and to achieve its goals.სამხრეთ კავკასიას, თავისი გეოპოლიტიკური მდებარეობით, სატრანზიტო ფუნქციით და რეგიონში არსებული ნავთობისა და გაზის რესურსებით, მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს დღევანდელ საერთაშორისო პოლიტიკაში. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ რეგიონში არსებულ ქვეყნებს - საქართველო, აზერბაიჯანი, სომხეთი განსხვავებული საგარეო ვექტორი აქვთ არჩეული და თითეული მათგანი ცდილობს ამ ვექტორის შესატყვისი პოლიტიკის გატარებას. მეცხრამეტე საუკუნიდან საბჭოთა კავშირის დაშლამდე, ეს ქვეყნები ჯერ რუსეთის იმპერიის, ხოლო შემდეგ სსრკ-ს შემადგენლობაში შედიოდნენ. საბჭოთა იმპერიის დაშლის შემდეგ რუსეთს საკმაოდ მძიმე პერიოდი დაუდგა და იგი საკუთარი ქვეყნის შენარჩუნების პრობლემებით იყო დაკავებული. თუმცა მან შეძლო ღრმა კრიზისიდან გამოსვლა, ისევ მყარად დადგა ფეხზე და კვლავ გაუჩნდა საერთაშორისო ასპარეზზე ზესახელმწიფოს რანგში დაბრუნების ამბიცია. სტრატეგიულად კავკასია მისთვის მნიშვნელოვანი რეგიონია. ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკებზე გავლენის აღდგენა მისი ამოცანაა, რადგანაც ეს სამეზობლო არეალი მას საკუთარი სასიცოცხლო ინტერესების ზონად მიაჩნია, რუსეთის ფედერაციისათვის სამხრეთ კავკასიის სამივე სუვერენული სახელმწიფო, სადაზვერვო ზეგავლენისა და შეღწევადობის მნიშვნელოვან ობიექტს წარმოადგენს და დღეის მდგომარეობით, როგორც მართვის მყარ ბერკეტად გამოყენებულია ეთნიკური და რელიგიური ხასიათის კონფლიქტების ინსპირირება, და ბუფერულ ზონებად ჩამოყალიბებული სეპარატისტული რეჟიმები. სამაგისტრო ნაშრომში განხილულია სამხრეთ კავკასიის რეგიონში, რუსეთის ინტერესების ტრანსფორმაცია მისი იმპერიული პოლიტიკის საწყისიდან დღემდე, ასევე განხილულია ის მექანიზმები და ბერკეტებიმ რომლითაც რუსეთი ცდილობს გაატაროს ეს პოლიტიკა და მიაღწიოს საკუთარ მიზნებს .kaკავკასიაში რუსეთის გამოჩენაკავკასიის ანექსიარუსეთის კავკასიური პოლიტიკაპოსტსაბჭოთა პერიოდირუსეთის ინტერსებიცივი ომისაქართველოს დასვლური ვექტორირუსეთ-საქართველოს ურთიერთობებიეთნიკური კონფლიქტებიmaster thesis