კოპალეიშვილი, მაიაპატარაია, ბექაბექაპატარაია2019-12-132019-12-132019https://openscience.ge/handle/1/1069საქართველოს კონსტიტუციის მე-3 მუხლის თანახმად, საქართველო არის დემოკრატიული რესპუბლიკა და სახელმწიფო ხელისუფლების წყაროა ხალხი. ხალხი ძალაუფლებას ახორციელებს თავისი წარმომადგენლების, აგრეთვე რეფერენდუმისა და უშუალო დემოკრატიის სხვა ფორმების მეშვეობით. სწრედ ზემოაღნიშნული კონსტიტუციური პრინციპი განამტკიცებს სახელმწიფო ხელისუფლების ხალხის მიერ ლეგიტიმაციის მინიჭების პროცესს და ადგენს მმართველი ორგანოების ანგარიშვალდებულებას ხალხის მიმართ. კონსტიტუციის მე-3 მუხლის ანალიზის შედეგად ნათელია, რომ ხელისუფლებას ახორციელებს ხალხი, ხოლო მმართველი ორგანოები გვევლინებიან, როგორც საშუალება და მექანიზმი ამ უფლებამოსილების ეფექტიანად განსახორციელებლად. ზემოაღნიშნული პრინციპი გამომდინარეობს ხალხის სუვერენიტეტის იდეიდან. საზოგადოება მოკლებულია შესაძლებლობას თავად, უშუალოდ განახორციელოს რეალური მმართველობა და ამას აკეთებს შესაბამისი სახელმწიფო ისნტიტუტების მეშვეობით, რომელსაც თავად აკომპლექტებს. თუმცა, საზოგადოების მხრიდან ორგანოთათვის მთელი რიგი უფლებამოსილებების მინიჭება როდი გულისხმობს მათი აბსოლუტური ძალაუფლებით აღჭურვას. რეალურად, ხსენებული ორგანოები, მათი საქმიანობის ძირითადი პრიცნიპები და მიმართულებები მკაცრად არის რეგლამენტირებული შესაბამისი კანონმდებლობით. სახელმწიფო მართვის ორგანოს საქმიანობა უნდა ხორციელდებოდეს კანონის საფუძველზე. საჯარო მართვის სფეროში მოქმედებს პრინციპი: „ნებადართულია მხოლოდ ის, რაც დადგენილია კანონით”. შესაბამისად სახელმწიფოს მხრიდან მისთვის მინიჭებულ უფლება-მოვალეობების განხორციელებისას აუცილებელი პირობაა კანონის მოთხოვნათა განუხრელი დაცვა.kaსარჩელინორმატიული ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტიბათილად ცნობბათილად ცნობაmaster thesis