ცქიტიშვილი, თემურფორჩხიძე, ვალერიანივალერიანიფორჩხიძე2019-12-092019-12-092019https://openscience.ge/handle/1/960დღევანდელი გადმოსახედიდან თამამად შეიძლება ითქვას, რომ დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღების ნორმა გახლავთ სამართლებრი აზროვნების განვითარების ერთ-ერთი მთავარი მონაპოვარი. დანაშაულთან ბრძოლის სფეროში სისხლის სამართლის კანონმდებლობის მიერ იძულებით ხასიათის ღონისძებების გამოყენების კვალდაკვალ, კანონმდბელმა შემოიტანა საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსში 21-ე მუხლი, რომლის თანახმადაც პირს არ დაეკისრება სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა, თუ მან დანაშაულის დამთავრებაზე ნებაყოფლობით და საბოლოოდ აიღო ხელი. ამდენად ეს ე.წ. ,,წამახალისებელი ნორმა“ გარკვეული პირობების შესრულების სანაცვლოდ იწვევს პირის გათავისუფლებას მოსალოდნელი სასჯელისგან. თავისი ბუნებიდან გამომდიანარე დანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღება მნიშვნელოვან ადგილს იკავებს სისხლის სამართლის კლასიკურ ინსტიტუტთა შორის. ეს უკანასკნელი უშუალოდ არის დაკავშირებული განზრახი დანაშაულის ჩადენის სტადიებთან, კერძოდ დანაშაულის მომზადებასა და მისის ჩადენის მცდელობასთან, რომლებიც თავის მხრივ დაუმთავრებელი დანაშაულის ნიშნებია.kaდანაშაულზე ნებაყოფლობით ხელის აღებახელშეშლილი მცდელობაწარუმატებელი ხელის აღებაmaster thesis