ჩხარტიშვილი, ლაშალაშაჩხარტიშვილიChkhartishvili, LashaLashaChkhartishvili2025-10-172025-10-172025https://openscience.ge/handle/1/8621პანდემიის პერიოდში თეატრი, მათ შორის ქართულიც, ფაქტობრივად, მთლიანად გადასახლდა ციფრულ სამყაროში. პანდემიის რეგულაციების სიმძიმიდან გამომდინარე, თეატრი ციფრული სამყაროს ნაწილი გახდა. „მაუწყებლობდა“ ეგრეთ წოდებული Live stream-ის რეჟიმში, მაყურებელთან კავშირი დამყარებული იყო მხოლოდ ვირტუალურად, მაყურებლის ემოცია გამოიხატებოდა სოციალურ ქსელებში ვერბალურად და ეგრეთ წოდებული Emoji-ებით. სამაგიეროდ, თეატრმა დაკარგა მთავარი - ცოცხალი კომუნიკაცია მაყურებელთან, რამაც მის თვითმყოფადობას ერთგვარი საფრთხეც შეუქმნა. პანდემიის რეგულაციების შესუსტებასა და დასრულებასთან ერთად, თეატრი ეტაპობრივად იბრუნებს თავის პირვანდელ და თვითმყოფად სახეს ცოცხალ კომუნიკაციას, რომელიც უარს არ/ვეღარ ამბობს ციფრულ ტექნოლოგიებზეGeorgian theater is not separated from world theater processes. Contemporary Georgian theater tries to introduce new technologies, although carefully, moderately, considering the audience’s interests. On one hand, the influence of tradition prevails, and on the other, the desire to adopt new technologies has the upper hand. Sometimes the introduction of digital technologies in the latest Georgian theater is due to the reflex of discovering a new world, which may even be unknown to the author of the play.kaჰიბრიდული თეატრიპოსტპანდემიური ქართული თეატრიციფრული თეატრიLive stream თეატრშიჰოლოგრამა სპექტაკლშიhybrid theaterpost-pandemic Georgian theaterdigital theaterlive stream in the theaterhologram in the performancejournal article