ზოიძე, ბესარიონდუმბაძე, მარიკამარიკადუმბაძე2019-12-052019-12-052019https://openscience.ge/handle/1/896ადამიანის უფლებათა და თავისუფლებათა უნივერსალური ხასიათი დადასტურებულია როგორც საერთაშორისო ხელშეკრულებებით, ასევე ეროვნული კანონმდებლობით. ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციით აღიარებულია ინდივიდის შრომის უფლება, რომლის მიღებითაც წევრმა ქვეყნებმა, მათ შორის საქართველომ, გამოხატეს ადამიანის ღირსეული არსებობის უზრუნველყოფის ნება. ევროპის საზოგადოების მისწრაფება თანამედროვე სამყაროში სოციალური მიდგომის მინიმალური სტანდარტების დადგენისაკენ, შეთანხმების ნორმების იმპლემენტაციის გზით ქვეყნის კანონმდებლობაში შეუვალი პროცესი უნდა გახდეს, თუმცა ქვეყნის კანონმდებლობით აღნიშნული საკითხი არც ისე დამაჯერებლად გამოიყურება, რასაც ქვემოთ შევეხებით. შრომის სამართალი ემსახურება დამსაქმებლისა და დასაქმებულის ინტერესებს შორის ბალანსის დაცვას, თუმცა ამის მიღწევა საკმაოდ რთულია, იმ სპეციფიკურობის გამო, რომ შრომითი ურთიერთობის დროს დასაქმებული აღნიშნული ბალანსის მისაღწევად, ამ სფეროში ხელშეკრულების მეორე მხარის – დამსაქმებლის მიერ უკანონო ქმედებებს ბევრად უფრო მკაცრი სამართლებრივი შედეგები მოსდევს. დაქვემდებარებულ მდგომარეობაში იმყოფება დამსაქმებელთან მიმართებით. სახელმწიფოს ნება დაამკვიდროს სოციალურად დაცული წესწყობილება პირდაპირ და უშუალო კავშირშია დასაქმებულის უფლებათა დაცვის საყოველთაოდ აღიარებულ პრინციპების რეალიზების უზრუნველყოფაზე. შრომით სამართლებრივი ურთიერთობები საზოგადოებრივი ცხოვრების ერთ- შრომის უფლებას და მის შესაბამის მოწესრიგებას განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს საერთაშორისო და საქართველოს კონსტიტუციით გარანტირებული შრომის უფლება ხაზს უსვამს საქართველოს, როგორც სოციალური სახელმწიფოს არსს, რომლის ერთ-ერთი უმთავრესი ამოცანაა ადამიანის ღირსეული ყოფის უზრუნველყოფა. ადგილობრივ დონეზე სოციალური სამართლიანობის დასამკვიდრებლად.kaშრომითი ურთიერთობებიშვებულების გამოყენებაშრომის კოდექსიmaster thesis