CELAC - მცდელობა აშშ-ის ინტერესების დაბალანსებისა ლათინური ამერიკის რეგიონში

Abstract

The main goal of the paper is to explain why the foreign policy of the Latin American region and organization of CELAC does not change in relation to the United States, after right-wing forces pursuing a pro-American policy came to the power in the leading countries of the region. There seems to be a scarcity of resources with regard to the research issues in the western academic literature. Henceforth, this paper will provide considerable contribution to the interested public to understand the peculiarities of the region's foreign policy and the foreign policy of the Latin American region towards the United States. Research question is the following - why there was no change in the foreign policy of CELAC and Latin American region toward the United States, after having come the pro-American forces to the power in the leading member states, in Argentina, Brazil and Peru. The hypothesis is the following - foreign policy and decisions of CELAC are made collectively, and in the process of collective decision-making, the member states take into account not an individual but a collective background and states in which the pro-American forces came to the power, in Argentina, Brazil and Peru, do not want to go against the majority, in order not to harm the collective background, because of anti-American sentiments in the region which are still maintained. To explain the hypothesis of the work, I will use an analytical model of international relations - "Groupthink", which provides an interesting theoretical framework on decision making procedures and characteristic features.

ნაშრომის მიზანია ახსნას, თუ რატომ არ იცვლება ლათინური ამერიკის რეგიონისა და ორგანიზაცია CELAC-ის საგარეო პოლიტიკა ამერიკის შეერთებულ შტატებთან მიმართებაში, მას შემდეგ რაც რეგიონში წამყვანი ქვეყნების ხელისუფლების სათავეში მოვიდნენ მემარჯვენე ძალები, რომლებიც პრო-ამერიკულ პოლიტიკას ატარებენ. აღნიშნული საკითხის ირგვლივ დასავლურ ლიტერატურაში და აკადემიურ სფეროში არც თუ ბევრი კვლევაა ჩატარებული, შესაბამისად წინამდებარე ნაშრომი მნიშვნელოვან კონტრიბუციას შეიტანს საკითხით დაინტერესებული საზოგადოებისთვის, როგორც რეგიონის საგარეო პოლიტიკის თავისებურებების გაგებაში, ასევე ლათინური ამერიკის რეგიონის საგარეო პოლიტიკის მიმართებასთან ამერიკის შეერთებული შტატებისადმი. ნაშრომის საკვლევი კითხვაა - “რატომ არ განიცადა ცვლილება CELAC-ის ანტიამერიკულმა საგარეო პოლიტიკამ მაშინ, როდესაც გაერთიანებაში შემავალი რეგიონის სამი ძლიერი სახელმწიფოს, კერძოდ, 2015 წელს არგენტინის, 2016 წელს პერუს და ასევე 2016 წელს ბრაზილიის სათავეში პროამერიკული ძალები მოვიდნენ?“ ხოლო ჰიპოთეზა მდგომარეობს შემდეგში - რეგიონული გაერთიანების საგარეო პოლიტიკური კურსის შემუშავებისას გადაწყვეტილებები კოლექტიურ დონეზე მიიღება, რომლის დროსაც ქვეყნები მხედველობაში იღებენ არა ინდივიდუალურ, არამედ კოლექტიურად შექმნილ ფონს. შესაბამისად, არგენტინაში 2015, ბრაზილიაში 2016 და პერუში ასევე 2016 წელს ხელისუფლებაში მოსული პროამერიკული ძალების მიუხედავად, CELAC-ის ანტიამერიკული პოლიტიკის წინააღმდეგ არ მიდიან, რადგან გაერთიანების წევრთა რიგებში ანტი-ამერიკული განწყობა კვლავ დომინირებს. ნაშრომის ჰიპოთეზის ასახსნელად გამოვიყენებ საერთაშროსი ურთიერთობების ანალიტიკურ მოდელს - “Groupthink”-ს, რომელიც კოლექტიურ დონეზე გადაწყვეტილებების მიღების პროცედურებსა და დამახასიათებელ ნიშან-თვისებებზე საინტერესო თეორიულ ჩარჩოს გვთავაზობს.