Analyzing Russia’s Foreign Policy Objectives: August War of 2008 and Annexation of Crimea

Abstract

The research aims at analyzing Russian Federation’s foreign political objectives and identifying factors leading to 2008 August War between Georgia and Russia and the annexation of Crimea in 2014. The research explores Russia’s historically established foreign policy objective and examines Russia’s foreign political conduct from early 90’s until the annexation of Crimea through this prism. After the August War of 2008 and the annexation of Crimea in 2014, Russia’s revisionist foreign policy challenged the world’s and in particular, Europe’s security architecture. Since Russia continues its aggressive foreign policy after 2008 and 2014 military interventions, it is crucial to thoroughly analyze the motives driving Russia’s foreign policy course. Vladimir Putin’s revisionism is based on the mainstream ideas on Russia’s greatness shared by elites and the general public. According to these ideas, Moscow, as one of the power centers of the international system, necessitates domination over its near neighborhood. Russia has long been preparing to revise its undesirable status after the break-up of the Soviet Union. Vladimir Putin effectively utilized US shift towardss the Middle East, and by strengthening the power vertical at home, started military and economic modernization of Russia. The major enabler of Putin’s political course was increased prices on oil and gas on the international markets. Consequently, the research argues that the major factor determining 2008 war against Georgia and the annexation of Crimea in 2014 was Russia’s quest to protect its national interests. All other factors, be it NATO Bucharest Summit or Eastern Partnership Program of the EU, are of secondary importance.

ნაშრომი მიზნად ისახავს რუსეთის ფედერაციის საგარეო პოლიტიკური მიზნების ანალიზს და იმ ფაქტორების დადგენას, რომლებმაც განაპირობეს 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომი და ყირიმის ანექსია 2014 წელს. კვლევაში გაანალიზებულია რუსეთის ისტორიულად ჩამოყალიბებული საგარეო პოლიტიკის მიზანი. სწორედ ამ კონტექსტშია ახსნილი რუსეთის საგარეო პოლიტიკური ქცევა 90-იანი წლებიდან მოყოლებული ყირიმის ანექსიამდე. ვლადიმერ პუტინის რევიზიონიზმი, რუსეთის, როგორც დიდი სახლმწიფოს შესახებ ელიტასა და საზოგადოებაში არსებულ მეინსტრიმულ იდეებს ეფუძნება. ამ იდეების მიხედვით, მოსკოვისთვის, როგორც ძალაუფლების ერთ-ერთი ცენტრისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია დომინაცია ახლო სამეზობლოზე. 2008 წლის აგვისტოს ომისა და 2014 წელს ყირიმის ანექსიის შემდეგ, რუსეთის რევიზიონისტულმა საგარეო პოლიტიკამ მნიშვნელოვანი გამოწვევის წინაშე დააყენა მსოფლიოს და კონკრეტულად კი ევროპის უსაფრთხოების არქიტექტურა. რადგან აგვისტოს ომისა და ყირიმის ანექსიის შემდეგ რუსეთი განაგრძობს აგრესიულ პოლიტიკას, მნიშვნელოვანია საფუძვლიანად გაანალიზდეს ის მოტივები, რომლებიც რუსეთის საგარეო პოლიტიკურ კურსს განაპირობებს. რუსეთი დიდ ხანს ემზადებოდა საბჭოთა კავშირის დაშლის შედეგად მიღებული, მისთვის არა სასურველი საერთაშორისო სტატუსის რევიზიისთვის. ვლადიმერ პუტინმა ეფექტურად გამოიყენა აშშ-ის გადართვა ახლო აღმოსავლეთის პრობლემატიკაზე და ქვეყნის შიგინით ძალაუფლების ვერტიკალის გამტკიცებასთან ერთად, რუსეთის სამხედრო და ეკონიმიკური მოდერნიზაცია დაიწყო. რაშიც გადამწყვეტი ნავთობზე და გაზზე გაზრდილი ფასები აღმოჩნდა. ამდენად, ნაშრომში ნაჩვენებია, რომ 2008 წლის აგვისტოს ომის და ყირიმის ანექსიის განმაპირობებლი ძირითადი ფაქტორი, რეგიონში რუსეთის ჰეგემონური ინტერესების დაცვაა. სხვა ყველა ფაქტორი, იქნება ეს ნატოს ბუქარესტის სამიტი თუ ევროკავშირის აღმოსავლეთ პარტნიორობის პროგრამა, მეორადი მნიშვნელობისაა.